Opis
PRZEDSPRZEDAŻ W PROMOCYJNEJ CENIE! – wysyłki realizowane będą najpóźniej w dniu premiery 18.11.2025 r.
DO KAŻDEGO EGZEMPLARZA ORYGINALNA ZAKŁADKA GRATIS!
Tom VII kolekcji literatury okultystycznej Ars Diavoli – Biblioteka Diabologiczna.
„Kurs Encyklopedyczny Okultyzmu” barona Grigorija Ottonowicza Mebesa to jedno z najdonioślejszych dzieł literatury okultystycznej XX wieku – systematyczny i spójny wykład wiedzy tajemnej, łączący w sobie tradycję hermetyczną, kabałę, alchemię i elementy nauk masońskich. Powstał na podstawie cyklu wykładów wygłoszonych przez autora w Piotrogrodzie w latach 1911–1912 i od tamtej pory pozostaje fundamentalnym kompendium dla badaczy oraz adeptów nauk okultystycznych, którzy w jego strukturze odnajdują mapę duchowego wtajemniczenia.
Dzieło to ukazuje pełny kształt ezoterycznego „alfabetu misteriów” – od egipskiej symboliki i kabały, poprzez interpretację 22 Wielkich Arkanów Tarota, aż po praktyczne zastosowania astrologii, alchemii i magii ceremonialnej. Mebes nie tylko wyjaśnia sens symboli, lecz także odsłania ich głębokie powiązania z procesem duchowego rozwoju człowieka, jego wewnętrzną transformacją i stopniową reintegracją z wyższymi poziomami świadomości.
Polskie wydanie w kolekcji Ars Diavoli – Biblioteka Diabologiczna oparte zostało na historycznym przekładzie Karola „Chiromanta” Chobota z 1921 roku. Tekst został poddany gruntownej rewizji, uwspółcześnieniu i uzupełnieniu na podstawie rosyjskiego oryginału: „Курс энциклопедии оккультизма”. Dzięki temu po raz pierwszy polski czytelnik otrzymuje integralne i pełne wydanie tego niezwykłego traktatu – dzieła, które od ponad wieku inspiruje środowiska okultystyczne na całym świecie.
NAJWAŻNIEJSZE ZAGADNIENIA:
- Podstawy metodologiczne okultyzmu – rozróżnienie secretum, arcanum, mysterium oraz zasada analogii (Tablica Szmaragdowa, „jak na górze, tak na dole”).
- Struktura wszechświata i człowieka – trzy plany: mentalny, astralny i fizyczny oraz ich odpowiedniki w człowieku (Mens – Anima – Corpus).
- Procesy kosmiczne i antropologiczne – „koagulacja” idei, przejścia między planami, relacje ducha, duszy i ciała.
- Byty subtelne i hierarchie duchowe – aniołowie, duchy kierujące (Spiritus Directores), elementale.
- Zjawiska astralne – eksterioryzacja, wizje, działanie wyobraźni i woli.
- Larwy i egregory – powstawanie i oddziaływanie form astralnych jednostkowych i zbiorowych.
- Tarot jako alfabet misteriów – 22 Wielkie Arkana jako stopnie inicjacji.
- Symbolika arkanów – szczegółowe omówienie kolejnych kart, z potrójnymi tytułami (dla Archetypu, Człowieka i Natury).
- Arytmologiczne rozłożenie arkanów.
- Kabała i hermetyzm – wykorzystanie zasad gematrii, notarikonu, struktury sefirotycznej i prawa analogii.
- Alchemia i magia – proces duchowej transmutacji, kamień filozoficzny, operacje magiczne.
- Praktyki duchowe – medytacja, trening woli, koncentracja, neutralizacja binerów poprzez tworzenie ternerów.
- Cel dzieła – reintegracja człowieka z wyższym porządkiem, odrodzenie duchowe i droga inicjacji jako powrót do stanu nieupadłej ludzkości.
NOTKA O AUTORZE:
Grigorij Ottonowicz Mebes (1868–1934) – rosyjski okultysta znany pod pseudonimem G.O.M.; matematyk, fizyk.
Porzuciwszy karierę akademicką, Mebes oddał się studiom hermetycznym, kabalistycznym i masonerii, czerpiąc z tradycji egipskiej, wedyjskiej oraz inspiracji francuskich okultystów, takich jak Éliphas Lévi i Papus. W 1910 roku, dzięki rekomendacji polskiego martynisty Czesława Czyńskiego (Punar Bhava), został przyjęty do Zakonu Martynistów w Petersburgu, gdzie otrzymał stopień inspektora generalnego petersburskiego oddziału zakonu. Przyjmując mistyczne imię Butator (geniusz matematyki), szybko uniezależnił się od paryskich mentorów, zakładając w 1912 roku Autonomiczny Zakon Martynistów Rosyjskiej Obediencji (później Zakon Martynistów Wschodniej Obediencji). Jako założyciel Szkoły Inicjacji Zachodniego Ezoteryzmu, stał się archetypem „wtajemniczonego w starym stylu” – mistrzem o nieskazitelnej moralności, głębokiej wiedzy i charyzmie przewyższającej nawet francuskie wzorce.
W latach 1911–1912 w Piotrogrodzie prowadził słynny cykl wykładów z zakresu hermetyzmu, kabały, tarota i alchemii. Owocem tych seminariów stało się jego opus magnum – „Kurs Encyklopedyczny Okultyzmu” („Курс энциклопедии оккультизма”), uznawane za jedno z najważniejszych kompendiów wiedzy okultystycznej epoki.
Pomimo ostatecznego zerwania ze strukturami francuskiego martynizmu, baron G. O. Mebes nie utracił fascynacji dziełami i myślą Gérarda Encausse’a, znanego pod pseudonimem Papus. W jego własnym nauczaniu – zwłaszcza w „Kursie Encyklopedycznym Okultyzmu” – odnajdujemy liczne inspiracje zaczerpnięte z martynistycznej tradycji, jak również elementy filozofii Papusa przeszczepione na grunt rosyjski i syntezowane z własnymi wizjami.
W 1921 roku na podstawie kolejnych wykładów zostało opublikowane jego kolejne dzieło pt.: „Medytacja nad Arkanami Tarota. Dodatki do encyklopedii okultyzmu” („Медитация на Арканы Таро. Дополнения к энциклопедии оккультизма”), które rozszerza i uzupełnia wiedzę zawartą w „Kursie Encyklopedycznym Okultyzmu”.
W czasie bolszewickiego terroru został aresztowany, a jego działalność została zakazana. Zmarł na zesłaniu, prawdopodobnie w 1934 roku. Według legendy, na grobie Mebesa, położonym w surowym syberyjskim klimacie, wyrosła i rozkwitła ciepłolubna akacja, symbolizująca niezniszczalność jego mądrości.
Nauki Grigorija Ottonowicza Mebesa wywarły ogromny wpływ na środowiska martynistyczne i okultystyczne w Europie i poza jej granicami.
Oprawa miękka. Format A5. Stron 500.
WYDANIE ILUSTROWANE
Wydawca Arkadiusz Siejda
Księgarnia Ksiąg Zakazanych
Ars Diavoli – Biblioteka Diabologiczna
